M´n verleden gelaten,
voor wat het was, voor wat het is,
gewoon van de harde schijf gewist.
´k leef alleen nog in het heden,
ff denken, is er ooit iets geweest?
Was m´n leven tot op heden eigenlijk,
niet altijd al een feest?
Vergat ik soms te vieren
iedere dag weer het meest?

M´n lach, lag bevroren onderin m'n tranendal.
Vanuit het ´willen ervaren´ geboren,
schallend tot in het heelal.

Ik ben het moment, de seconde, de tel,
als ik niet over m´n verleden vertel.
M´n toekomst is zeker, gewis draait het rad,
het duister geweken, ver-Licht is het pad.
Ons Licht zal schijnen, de Liefde daalt,
de jouwe, de mijne, het is er maar één die haalt.
Die haalt om te brengen, terug naar wat het was,
wat het altijd zal wezen, zo klaar al kristallenglas.
De geuren, de kleuren, m´n kinderlijk wijs,
noch schande, noch scheuren maakten me grijs.

De bloemen, de lente, in ons aards Paradijs,
ben ik zonder centen rijkelijk onwijs.
In goddelijke gratie bestrooid men m´n pad,
met wat ik nooit wenste, tot nu toe niet had.
Ik hoef niet meer weten, wat ooit is gebeurd,
nu mag ik ervaren hoe Liefde geurt.
In kleuren vertel ik een ieder ervan,
over heel de aarde, van Tenerife tot aan Japan.
´k Hoef niet meer peinzen over duisternis,
nu mogen we verschenken ons Liefdes Licht.
Gelukkig en dankbaar, elke seconde en tel.

Dat éne moment,
weet je wel?

163 40