Een positieve kijk hebben op de wereld? Mooi zo! Moeten we dat niet allemaal een beetje meer in ons hebben en vooral naar buiten toe uiten. Of moet dat toch niet de intentie zijn? Maken we zo van de wereld niet een betere plek? Is het echt zo gemakkelijk? Let op, ik ga hier nu niet pleiten voor één of andere verplichte workshop in verband met het opmaken van ‘moodboards’ of promotie verzorgen voor trainingen in ‘positiviteit’ en ‘healing’. Laat staan het naar voor brengen van een ‘mindfullness’-sessie voor ‘vitaliteit’. Wat niet wil zeggen dat deze niet allemaal waardevol kunnen zijn. Ik wil deze technieken zeker niet neerhalen. Het vormt echter niet het doel dat ik hier ambieer.

Hoe het ook zij, in wat volgt tracht ik eerder mijn steentje bij te dragen door het bundelen van allerlei positieve citaten. De wijsheden komen van enkele van de grote der aarde en verdienen zo onze aandacht. Net door het visualiseren van deze fijne zinsneden probeer ik - zo heb ik me toch voorgenomen - positieve energie op te roepen voor ieder die wil. Misschien dat ik op deze manier van de wereld toch een klein beetje een mooiere plek kan maken. Dus bij deze, … voor jou, van mij en voor iedereen, van iedereen!

1) Wijsheid is het nieuwe zien in het gewone en tevreden zijn met de wereld zoals hij is. (Santoka, 1882-1940, Japanse monnik en dichter)

Met een kinderlijke verwondering moeten we ons dwingen om steeds opnieuw paf te staan telkens we oog in oog staan met de alledaagse dingen van de wereld om ons heen. Echter, op zich is dit niet voldoende. We moeten dit ook als deugdelijk ervaren, als iets fijns. Dit zonder dat we steeds weer naar meer snakken. Laten we dus allemaal een beetje wegstappen van die vervelende graaicultuur, die huidig al te veel om ons heen dwarrelt!    

2) Leven is het zeldzaamste in de wereld. De meeste mensen bestaan. Dat is alles. (Oscar Wilde, 1854-1900, Ierse schrijver en dramaturg)

Het estheticisme van Oscar Wilde volgend,  moeten we het leven op elk moment koesteren. Elke tel, elk ogenblik is van belang. Dat lijkt eenvoudig, maar is het uiteraard verre van. Denk maar aan mensen in armoede of in oorlogsgebieden. Evenwel, kunnen we misschien net door het eigen loutere bestaan te transcenderen, zorgen dat we het leven voor zulke mensen beter maken. Moet dat niet wat meer ons doel zijn?

3) Een woord dat vriendelijk uitgesproken wordt, roept vertrouwen op. Een gedachte die vriendelijk geuit wordt, roept diepzinnigheid op. Een weldaad die vriendelijk verleend wordt, roept liefde op. (Lao Tse, 370 - 490 voor Christus, Chinese filosoof en taoïstische meester)

Een ode aan vriendelijkheid en liefde, … heerlijk toch, … ja toch! Immers, de eigenschap van vriendelijkheid houdt een zekere mensgerichtheid in, of nog, … een interesse in de andere. Zo zijn vriendelijke mensen veelal geïnteresseerd in de andere, vertonen ze geduld, zijn ze aardig en houden ze rekening met anderen. Zo kunnen we allen wat meer moeite doen om betere relaties met onze medemens te onderhouden. Per slot van rekening wil iedereen altijd graag bij vriendelijke mensen zijn en met ze samenwerken.

4) Je kunt met één kaars tientallen kaarsen aansteken zonder zijn leven te verkorten. Geluk vermindert niet als je het deelt. (Siddharta Gautama, de Boeddha, Filosoof)

Deze wijsheid van de grondlegger van het boeddhisme vertoont wel wat gelijkenis met het bekende brood en –visverhaal van Jezus. Echter, gaat het bij dé Boeddha niet om één of andere externe goddelijke kracht, maar louter om het principe ‘als we delen, vermenigvuldigen we’.  In de huidige tijden waarin de honger in de wereld toeneemt, moeten we geluk zeker en vast delen. Het is onze plicht en Guatama Siddharta toont ons dat delen met je medemens je eigen geluk absoluut niet vermindert. Heerlijk toch!

5) Verdeeldheid is het grootste kwaad van de mensheid en tolerantie de enige remedie. (Voltaire, 1694-1778, Franse schrijver en filosoof)

De bereidheid om dingen te verdragen die bij sommigen of een minderheid ergernis kan oproepen zit in de kern van onze democratische samenleving. Tolerantie geeft zo de mate aan waarin afwijkend gedrag of leden van bepaalde groepen niet worden gediscrimineerd. Intolerantie kan dan weer begrepen worden als het ingrijpen in praktijken en het trachten te verbieden van opinies die ons niet zinnen.  De tocht die we moeten nemen is die van tolerantie, namelijk diegene waarbij we leren om van verdeeldheid naar eenheid te komen. In onze verdeelde tijden niet onbelangrijk om dit af en toe te herhalen.

6) Als we slechts gelukkig zouden willen zijn, zou dat gemakkelijk zijn. Maar we willen gelukkiger zijn dan de anderen en dat is bijna altijd moeilijk, omdat we denken dat anderen gelukkiger zijn dan wij. (Montesquieu, 1689-1755, Franse schrijver en filosoof)

Meteen denk ik aan de almacht van ‘Facebook’ in dit post-digitaal tijdperk. Het opbod van foto’s en ‘likes’ swingt meer dan eens de pan uit, maar betekent eigenlijk niet zo veel. Het verzekert ons alleszins niet van structurele en interne vreugde en blijdschap. Verandering komt eerder altijd van binnenin. Laten we ons dus niet teveel afleiden door die fijne prenten van anderen, maar beter eerst kijken naar wat onszelf gelukkig maakt. 

7) Onze ledematen zien we als delen van ons lichaam; waarom zien we mensen dan niet als deel van de mensheid? (Tenzin Gyatso, 1935, Tibetaanse boeddhistische leider, de 14de dalai lama)

‘We moeten leren samenleven als broeders, anders sterven we allemaal samen als idioten’, vertelde de grote Martin Luther King. Onszelf als groep zien in plaats van enkel als de optelsom van individualistische wezens kan hierbij misschien wel helpen. Niet dat we de ‘Verlichting’ nu overboord moeten gooien en enkel holistisch of volgzaam moeten denken, maar toch loont het de moeite om niet te vergeten dat we samen een onverdeeldheid vormen. ‘Together we are one!’

8) Een echte ontdekkingsreis draait niet om het ontdekken van nieuwe landschappen, maar om het hebben van nieuwe ogen. (Marcel Proust, 1871-1922, Franse schrijver)

In zomerse tijden van vakantievreugde een belangrijk gegeven om aan te denken wanneer we weer langs buitenlandse wegen rijden, starend naar allerlei vreemde landschapstaferelen. Het is de drang naar verwondering die we moeten koesteren. Leven door verbluffen, moeten we doen. Dit net zoals onze kinderen die zich op elk tijdstip over vanalles en nog wat kunnen verbazen. Laat die ‘waarom’-vragen en onbevangen ideeën over het leven maar komen. Immers, het begin van de wijsbegeerte was op zichzelf niets minder of meer dan het begrijpen van verwondering. Tot slot verheft het positief verbazen enthousiaste mensen tot zoveel meer!

9) De bezorgdheid om zijn eigen imago, dat is de onverbeterlijke onvolwassenheid van de mens. (Milan Kundera, Tsjechische schrijver, geboren in 1929)

Jacques Brel vertelde ooit nog dat het veel talent vergt om oud te zijn, zonder volwassen te zijn. Hij had daar misschien wel een punt. Echte wijze mensen bekommeren zich niet te veel over hoe de eigen beeldvorming reflecteert op anderen. Immers, door te veel focus op het eigen ego zie je het beeld van de andere niet. In dat geval lijkt de wereld zo veel meer bekrompen dan ze in werkelijkheid is.

10) Als de mens de laatste boom omgehakt zal hebben, de laatste regendruppel vervuild zal hebben, het laatste dier gedood zal hebben, en de laatste vis gevist zal hebben, zal hij pas gaan beseffen dat geld niet eetbaar is. (Indiaanse gezegde)

Dit moeten we met een welgemeende kwinkslag eens aan president Trump voorleggen. Geld overheerst al te vaak wat echt van belang is en gaat het zelfs veelal proberen te exploiteren. Een andere vorm van economisch samenleven, dringt zich steeds meer en meer op. Moet onze voornaamste bekommernis als mens, naast voorbehoud, niet zijn hoe we onszelf nog verder kunnen ontwikkelen en verheffen? Zelfontplooiing en zelfexploratie lijken me meer hand in hand te moeten gaan met onze natuur! Lijkt dit niet meer zin te hebben?

68 17