Zorgeloze herinneringen uit een schuifje
Je bent je er niet altijd van bewust, maar eigenlijk ben je contstant herinneringen aan het maken. Nu nog steeds uiteraard, maar vooral vroeger tijdens je schooltijd. Of zo was het toch bij mij.
Als schoolgaand kind/puber is school meestal niet veel meer dan een verplichting. Niet dat ik niet graag naar school ging, want vooral in de laatste jaren van mijn middelbaar heb ik het ontzettend naar mijn zin gehad. Maar toch blijft het iets waar je niet onderuit kan en waar je dus ook niet altijd even gelukkig van werd. Je hebt altijd wel die ene leerkracht waarvan je zeker wist dat ze de hele klas leuk vond behalve jou, of dat ene kind in de klas dat je eigenlijk liever kwijt dan rijk was maar waar je toch moest mee leren leven. En dan heb ik het nog niet over de uren werk die je na de schooluren nog had voor school...
En toch, als ik er zo op terugkijk, ik zou direct weer aan een aantal jaren middelbaar beginnen. Dat besefte ik toen ik daarnet ergens in een schuifje nog wat foto's van het vijfde en zesde middelbaar vond. Eigenlijk de twee beste jaren van mijn middelbare schoolcarrière. Moest ik in die jaren beseft hebben dat ik zulke mooie herinneringen aan het maken was, ik zou er dubbel zo hard van genoten hebben. Maar jammer genoeg besef je het vaak op de moment zelf niet. Dat je soms met heel kleine dingen herinneringen voor het leven maakt. En dat werd me daarnet plots pijnlijk duidelijk.
Zoals men vaak zegt, één foto zegt meer dan 1000 woorden. Dus door een paar foto's flitsten plots weer twee geweldige jaren voorbij. Een klasfoto waarvoor iedereen zich op zijn best had opgemaakt, een foto van de andere (ook geweldige) klas waar we soms gemeenschappelijke vakken mee hadden, een foto van onze schoolreis naar Italië,... Plots merk je dat die school eigenlijk lang niet zo erg was als dat het toen soms aanvoelde.
Er flitsen meteen weer allerlei momenten voorbij in je hoofd; de middagpauze's die we standaard in ons vaste cafeetje doorbrachten met steeds even veel plezier (of als het even kon snel naar de McDonalds met zen allen), de busrit op weg naar Italië met praktisch de hele weg schlagermuziek (ik weet het, erg fout maar oh zo leuk!), discussies in de klas die eigenlijk alleen maar bedoeld waren om minder les te moeten krijgen,... Wat waren het toch leuke tijden eigenlijk!
En op één of andere manier zijn die herinneringen ook een beetje pijnlijk. Je beseft dat je nooit meer zulke dingen zal meemaken, dat je klas al voor een deel uit elkaar is gevallen en dat dit doorheen de jaren zeker niet zal beteren. Je weet ook dat je nooit meer zo zorgeloos zal zijn als in die jaren, al leek het toen misschien op sommige momenten wel alsof het niet meer erger kon.
Ach ja, uiteindelijk is het altijd wel leuk om zulke herinneringen boven te halen. En ik ben al lang blij dat ik de kans heb gekregen om ze überhaupt te maken! Tijd om de foto's weer netjes weg te leggen. En wie weet welke leuke herinneringen maak je weer in de tussentijd voordat je die foto's toevallig weer eens tegenkomt!
LiAl
De gebruikte afbeeldingen zijn afkomstig van Google.
Foto's kunnen inderdaad heel bijzondere dingen weer oproepen, soms sta ik er nog steeds van versteld! En dank je voor het compliment! :)